Op 2 juni schreef publiciste Heleen Crul een opiniestuk in het NRC met als titel 'Babyluikjes of babylijkjes'. Zij betoogt de terugkeer van de mogelijkheid in onze samenleving van het anoniem afstaan van pasgeboren kinderen. Zij onderbouwt dit met de stelling dat dit babymoord zou voorkomen.
Als in de krant nieuwsberichten verschijnen over neonaticide, het doden van pasgeboren kinderen, vaak door de moeder, is dit altijd schokkend. Het gaat in tegen alles wat begrijpelijk of logisch verklaarbaar is. Sommigen zeggen dan ook dat het 'tegen de natuur' is. Bekende gevallen van meervoudige babymoord zijn de laatste jaren de vrouw uit Nij Beets en de vrouw uit Beverwijk. Als je eerlijk naar deze gevallen kijkt, met simpel boerenverstand, moet je toch bekennen dat een babyluikje voor deze baby's niet de redding zou zijn geweest. Waarschijnlijk, al weten we dat niet zeker, was er veel meer aan de hand met de geestelijke gezondheid van deze moeders en al meerdere jaren....
Maar zou het te vondeling leggen van een baby enkelvoudige neonaticide kunnen voorkomen? Ik vraag het me sterk af. In Nederland is er een veel opener klimaat als het gaat om ongewenste zwangerschappen in vergelijking met de periode kort na de oorlog. Bij ongewenste zwangerschap zijn er veel mogelijkheden om tot een oplossing te komen voor moeder en kind. En ja, natuurlijk zijn er ook nu gemeenschappen waarin een ongewenste zwangerschap nog steeds als een groot schandaal wordt gezien, vergelijkbaar met hoe we er in de jaren 50 mee omgingen. Maar kunnen de jonge vrouwen die in die gemeenschappen gevangen zitten, dan wel zo'n babyluikje bereiken als het ze niet lukt om de huisarts benaderen bijvoorbeeld? Waar moet zo'n luikje dan komen? In hartje Amsterdam? Hoe moet je daar als moslima uit Kerkrade, om maar 'ns iets te noemen, ooit komen in je eentje met een baby die er niet mag zijn?
Als jonge moeders in nood zijn en geen mogelijkheid zien om het kind zelf op te voeden of om het veilig voor schande af te staan, dan zien zij altijd kans om het kind te vondeling te leggen. Of we nu wel of geen babyluikjes maken. Hiervan herinneren we ons toch ook de gevallen? Moeders die hun kind te vondeling leggen doen dat meestal op een plek waarvan ze zeker weten dat hun kind snel gevonden wordt én waarvan ze denken dat het goed wordt opgevangen. Zij plannen dit zo goed als ze kunnen. Begin dit jaar nog was er een moeder in Groningen zo wanhopig dat ze haar kindje op de stoep van het politiebureau legde. Deze moeder is inmiddels gevonden. En dat vinden we als maatschappij toch de juiste weg? Een kind heeft een grondrecht om te weten wie z'n ouders zijn.
En oh ja, we maken anonieme zaaddonatie onmogelijk, maar zouden babyluikjes introduceren? Beetje tegenstrijdig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten